به امید شهادت در راه اسلام
به گزارش نوید شاهد سیستان و بلوچستان، شهید«غلام عباس گلوی جمال آبادی»، دهم مهر ماه 1346، در روستای عوض از توابع شهرستان زابل چشم به جهان گشود. پدرش عباس، کشاورزی می کرد و مادرش کنیز نام داشت. تا دوم راهنمایی درس خواند. سال 1365 ازدواج کرد. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. یکم تیر ماه 1366، در ماووت عراق بر اثر اصابت ترکش به گردن و کتف، شهید شد. پیکر وی را در گلزار شهدای روستای سنچولی تابعه شهرستان زادگاهش به خاک سپردند.
بسم الله الرحمن الرحيم
با سلام و درود فراوان به رهبر کبیر انقلاب اسلامی و درود به تمام شهیدان از صدر اسلام تا کنون و سلام و درود فراوان به رزمندگان اسلام. من این وصیت نامه را به امید خداوند شروع می کنم.
پدر و مادر و خانم عزیزم سلام:
پس از عرض سلام امیدوارم که حالتان خوب باشد پدر خوب و مهربان اگر من شهید شدم زمینی که شب عروسیم به من داده اید مال خودت. مادر خوب، شیری که به من داده اید به من حلال می کنید. پدر جان من از علی مراد علی ۱۰۰۰ تومان پول گرفتم به ایشان می دهید.
پدر جان قبر من را بغل قبر برادرم شهید رستم نوری می گذارید. پدر جان به وسایل خانوادگی خانم کار نداشته باشید. پدر جان من که شهید شدم بعد از یک سال به خانم اجازه می دهید که شوهر بگیرد. خداحافظ.
پدر و مادر و خانم عزیز خداوند را دعــا کنید که یک پسر دیگر به شما مثل من بدهد که برود بجنگد. خداحافظ به امید دیدار. برادران مسئولین سپاه و تعاون، پدر من از من هیچ امیدی نبرده از برادران مسئولین سپاسگزارم که هر چقدر خاطر شهدا را بخواهید خاطر پدر مریض و ناتوان من را هم بخواهید به امید پیروزی و شهید شدن من که برای دین اسلام می باشد که تنها فرزند پدر و مادرم بودم.
