درس شهادت را از جدم حسین (ع) آموختم

به گزارش نوید شاهد سیستان و بلوچستان، شهید«علی بهره»، یکم فروردین 1345، در روستای اکبرعباس از توابع شهرستان زابل به دنیا آمد. پدرش نوروزعلی، کشاورزی می کرد و مادرش فاطمه نام داشت. تا دوم راهنمایی درس خواند. گروهبان سوم ارتش بود. یازدهم آبان 1365، در اطراف فرودگاه زاهدان بر اثر سانحه سقوط هواپیمای سی 130 و سوختگی به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.

بسم الله الرحمن الرحيم

وصیت نامه من به پدر و مادرم:

به نام الله پاسدار حرمت خون شهیدان و با درود فراوان بر رهبر کبیر انقلاب امید مستضعفان، خار چشم دشمنان، ابراهیم زمان، آن پیر جماران، امام خمینی و به امید پیروزی انقلاب اسلامی بر کفر و صدام.

پدر و مادر گرامی سلام:

انشاءالله امید است که برای همیشه مرا ببخشید و همچنین مرا به خاطر زحمت هایی که برای شما در طول این دوران بوجود آوردم ببخشید. از شما می خواهم که مشکلات زندگی را کنار بگذارید و به اسلام زیاد توجه نمایید. مادر شما آرزو برای من زیاد داشتید، فرض کنید که شهادت من آرزوی شما بود. پدر جان از این که من خودم را در راه اسلام فدا نمودم، هیچ گونه ناراحتی به خود راه ندهید و افتخار کنید که چنین فرزندی داشتید.

پدر و مادر می دانم به سوگ من خواهید نشست و به یادم خواهید بود، البته می دانید کـه مـن عاشق حسين (ع) بوده و هستم و بر ماست که در راه اسلام قدم برداریم، همان طوری که مطلع هستید امام فرموده اند «وظیفه شرعی و عرفی خود را ادا کنید». پس جان ناقابلم را به اسلام هدیه می کنم. زیرا درس شهادت را از جدم حسین (ع) آموخته ام و پیوسته برای پیروزی اسلام دعا کرده و همه را به پیروی از این مکتب دعوت می کنم و انتظار دارم گوش به فرمان امام و پشتیبان روحانیت متعهد باشید و راه سعادت بخش حسین (ع) را ادامه دهید و مانند حضرت زینب(س) زندگی کنید و حرف های گروهک های منحرف را گوش نکنید. بلکه همه را تشویق کنید تا در راه اسلام قدم بردارند و از شهادت هراسی نداشته باشید. در مرحله اول مردن حق است، چه بهتر مردنی باشد که در راه خدا و میهن اسلامی خود باشد.

 مادر عزیز وصیت می کنم و امیدوارم که بدان چیزی که می خواهم عمل کنی و آن این است نباید خود را رنج بدهی و عزاداری کنید. بعد از این که این وصیت نامه به دست شما برسد.

وصیت نامه به شعر برای مادرم:

 شیون مکن مادر در مرگ خون بارم

           بگذر ز من دیگر عزم سفر دارم

 مادر فدای تو این جسم و جان من

         احوال من بشنو خود از زبان من

 در راه حق قربان گردید جان من

       این است مادر جان حرفی که من دارم

مادر ز هر سو بین این لشکر شیطان

       گشته هجوم آور بر ملت ایران

  باید به پا خیزیم در رزم با وجدان

       امر خدا باشد بر بخت بیدارم

 اکنون شوم قربان چون اکبر رعنا

      همچون حسین جدش درگیر این اعدا

در راه ایمانم شوری به سر دارم

      باید فدا سازم چون اکبر و لیلا

این جان شــــیرینم از بهر روح الله

      مانند لیلا باش صابر در این غم ها

 یک خواهش دیگر مادر ز تو دارم

     گر گشته گردیم در جبهه ای مادر

بهرم مکن زاری بهرم مزن بر سر

یک پرچم سبزی در خانه زن مادر

   بهرم چراغان کن شـوق خدا دارم

 بیا مادر تو بنشین لحظه ای در کنار بستر من

    که این دل پر از غم شد به یاد مادر

 چرا از این پسر نالایقت غمگینی ای مادر

    اگر بر تو نالایقم حلالم کن ای مادر

 گذشته ها به من تو می نازیدی ای مادر

     چرا حالا ز من تو بیزاری ای مادر

 مگر من خطا کردم و یا گناه کردم ای مادر

     ولی اشتباه کردم تو حلالم کن ای مادر

«و من الله التوفيق»