بچه بود اما رفتاری بزرگانه داشت

به گزارش نوید شاهد مازندران، شهید «عبدالرضا جباری» سوم فروردین۱۳۴۵، در شهرستان بهشهر به دنیا آمد. پدرش محمد رضا و مادرش سیده کبری نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. ازدواج کرد و صاحب یک دختر شد. به عنوان سرباز سپاه در جبهه حضور یافت. بیست و سوم اسفندماه ۱۳۶۳، در هورالهویزه بر اثر جراحات وارده به بدن، شهید شد، مزار او در گلزار بهشت فاطمه سارو - بهشهر قرار دارد.

چند خاطره از زیان پدر شهید «عبدالرضا جباری»:

شهید مفقودالاثر می‌شوم

پدرشهید می‌گوید: آخرین باری که می‌خواست به جبهه برود برای مادرش و خانم اش در همین حیاط توی اتاق مقداری مرثیه خواند. لباس سیاهی تنش بود که خیلی بهش می‌آمد، گفت: مامان! من با همین لباس شهید می‌شوم، شهید مفقودالاثر می‌شوم و دیگر برگشتی ندرام. بعد مادرش گفت: پسر چرا این حرف‌ها را می‌زنی؟ گفت: خواب خودم را دیدم.

خیلی بچه‌ی با محبتی بود و به همه‌ی اعضای خانواده علاقه‌مند بود. به خانواده کمک می‌کرد. اصلاً اهل دعوا نبود و خواهر و برادر‌ها اگر چیزی به او می‌گفتند آرام و مظلوم بود، بچه بود، اما رفتاری بزرگانه داشت. در کنار مدرسه و درس به چند تا گاوی که در خانه داشتیم رسیدگی می‌کرد و ۲۰ یا ۲۵ کیسه سبوس را تنهایی می‌آورد. همیشه به فامیل‌ها سر می‌زد، خیلی به ما احترام می‌گذاشت. رابطه اش با همسرش خیلی خوب بود و اصلاً کوچک‌ترین حرف به خانم اش نمی‌زد و همیشه به او احترام می‌کرد.

انتهای پیام/