راه من را تا آزادسازی کربلا ادامه دهید
به گزارش نوید شاهد سیستان و بلوچستان، شهید رضا راست بود، بیست و هفتم اردیبهشت 1348، در شهرستان زابل به دنیا آمد. پدرش علی کشاورزی می‌کرد و مادرش گل پری نام داشت. دانش‌آموز سوم راهنمایی بود. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و نهم دی 1365، در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به پا، شهید شد. پیکر او در روستای دهنو پیران تابعه زادگاهش به خاک سپرده شد.
در فرازی از وصیت‌نامه این شهید آمده است:
بسم الله الرحمن الرحيم
«وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ»
«هرگز مپندارید کسانی که در راه خدا کشته شده‌اند مرده‌اند بلکه زنده‌اند و در پیش پروردگارشان روزی می‌گیرند».
با سلام و درود فراوان به امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و با سلام و درود بــر نائب برحق رهبر کبیر انقلاب و سلام درود بر تمام رزمندگان و شهدای انقلاب اسلامی.
از امت شهید پرور ایران خواهش می‌کنم که اگر کشته شدم اسلحه من را نگذارند که بـه زمین بیفتد. پدرم سلام اگر من کشته شدم بر سر مزار من عوض این که گریه کنید، شادی کنید. مادرم تو که شب‌ها به خاطرم بیدار بودی و مرا به این بزرگــی کـردی و حال دارم کنار برادر خود می‌جنگم و اگر من کشته شدم. بر سر نعش من گریه نکنید، چون کسانی که کشته می شوند در پیشگاه خداوند متعال زنده هستند و روزی میخورند، مادر مرا حلال کنید چون تو بر من خیلی حق داری، خواهر زیبا تو را به خدا قسم می دهم که برای من گریه نکنید. و اگر یک روزی حرفی یا از من خطایی شده به بزرگی خودت مرا ببخش مبادا من شهید شوم و از این دنیا دست خالی بروم، برادرم اگر من کشته شوم نگذارید کـه تفنگم به زمین بیفتد و دشمن بردارد.
راه من را ادامه دهید تا این که کربلا را آزاد کنید. برادرم شما هم مثل من بیایید به جبهه و با این دشمن بعثی بجنگید تا از بین برود. خواهرم بر سر قبر من زمانی که آمدیــد گـریـه نکنید، شادی کنید. عموجان شما باید مرا یاری کنید و راه مرا ادامه دهید و اگر من شهید شدم، مرا در شهر خودم دفن کنید و به همه دوستان و خویشان سلام برسانید.
