نگذارید تفنگم به زمین بیفتد!
يکشنبه, ۲۹ دی ۱۳۹۸ ساعت ۱۳:۳۱
شهید "رضا راستبود" در وصیت نامه اش نوشته است: از امت شهید پرور ایران خواهش می کنم اگر کشته شدم، اسلحه من را نگذارند که به زمین بیفتد.
به گزارش نوید شاهد سیستان و بلوچستان، شهید معظم رضا راستبود در بیست و هفتم خرداد ماه 1346 در شهرستان زابل دیده به جهان گشود. پدرش علی نام داشت و مادرش گل پری بود. وی تا پایان مقطع راهنمایی تحصیل کرد و سپس به عضویت بسیج درآمد و در 29 دی ماه 1365 در منطقه عملیاتی شلمچه بر اثر اصابت ترکش به مقام رفیع شهادت نایل شد.
به مناسبت سالگرد این شهید والامقام مروری داریم بر وصیت نامه این شهید والامقام.
بسم الله الرحمن الرحیم
و لاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون
"هرگز مپندارید کسانی که در راه خدا کشته شده اند مرده اند بلکه زنده اند و در پیش پروردگارشان روزی می گیرند".
با سلام و درود فراوان به امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و با سلام و درود بر نایب بر حق رهبر کبیر انقلاب و سلام و درود بر تمام رزمندگان شهدای انقلاب اسلامی.
از امت شهید پرور ایران خواهش می کنم اگر کشته شدم، اسلحه من را نگذارند که به زمین بیفتد.
پدرم ؛ سلام اگر من کشته شدم بر سر مزار من عوض این که گریه کنید، شادی کنید.
مادرم ؛
تو که نیمه شب ها به خاطرم بیدار بودی و مرا به این بزرگی کردی و حال دارم کنار برادر خود می جنگم و اگر من کشته شدم، بر سر نعش من گریه نکنید، چون کسانی که کشته می شوند در پیشگاه خداوند متعال زنده هستند و روزی می خورند، مادر مرا حلال کنید چون تو بر من خیلی حق داری.
خواهر زیبا تو را به خدا قسم می دهم که به من گریه نکنید و اگر یک روزی حرفی یا از من خطایی شده به بزرگی خودت مرا ببخش چون مبادا من شهید شوم و از این دنیا دست خالی بروم.
برادرم اگر من کشته شوم نگذارید که تفنگم به زمین بیفتد و دشمن بردارد.
راه من را ادامه دهید تا این که کربلا را آزاد کنید. برادرم شما هم مثل من بیایید به جبهه و با این دشمن بعثی بجنگید تا از بین برود.
خواهرم بر سر قبر من زمانی که آمدید گریه نکنید، شادی کنید.
عموجان شما باید یاری کنید و راه مرا تادامه دهید و اگر من شهید شدم، مرا در شهر خودم دفن کنید و به همه دوستان و خویشان سلام برسانید.
برگرفته از کتاب وصیت نامه کامل شهدای استان سیستان و بلوچستان
نظر شما
