وصیت نامه شهید محمد آرمان

بسم االله الرحمن الرحیم

«بسم االله الرحمن الرحیم و به نستعین انه خیر ناصر و معین» با درود به روح پر فتوح رهبر کبیر انقلاب که ما را به وادي هـدایت رهنمـون شـد و بـا سلام به حضور ولی امرمـسلمین جهـان حـضرت آیـت الله خامنـه اي (ادام االله ظلـه) و بـا شهادت به وحدانیت حضرت حق و نبوت رسول گرامیش و ولایـت حـضرت امیـرچند جملهاي به عنوان وصیت به قلم تحریر درمی آورم اگر چه چون منی در مقابل شـهداي گرانقدر اسلام کوچکتر از آن است که وصیتی داشته باشد ولی گذشته از این مـسائل تنهـا مطلبی که در این برهه خاص از زمان اقتضا میکند همراهی رهبرمان است. رهبر عزیزي که واقعاً خود را وقف ما کرده تا بتوانیم از مذلت و خواري رهایی یـابیم و دیدیم که چگونه ابرقدرتهاي جهان در مقابل چنین صلابتی چگونه سر تسلیم فرود آوردنـد و بدان اعتراف نمودند پس بیاییم یاورش باشیم همراهش باشیم، تنهایش نگذاریم کـه تنهـا گذاشتن او، تنها گذاشتن علی است. چرا باید علی خانهنـشین شـود مـا کـه همیـشه میگوییم «ما اهل کوفه نیستیم»بیاییم و به این شعار جامۀ عمل بپوشانیم که وقـت، وقـت عمل است نه حرف. اما تو اي مادر عزیزم، هرگز نتوانستم قدردان زحمات و فداکاريهاي تو در کلیه مراحل زندگیم باشم، از شما عزیز طلب عفو و بخشش دارم امیداورم که قدردان واقعی اسـت شما را دریابد که الحق شایستۀ آن هستید. پدر جان شما نیز علاوه بر اینکه پدرم بودید دوست و رفـیقم بودیـد همـواره همـراهم بودید و نگذاشتید هیچوقت احساس تنهایی نمایم از شما هم به خاطر کاسـتیهـایم طلـب عفو دارم.و تو اي همسر گرامی: در مدت کوتاه زندگی مشترکمان معناي کامل ایثار و فداکاري را به من فهماندي کوتاهیهاي بسیاري در همین مدت اندك از جانب من اعمال شد و آن هم به خاطر مشغله کاریم بود از این بابت از شما عذر میخواهم میدانم با آن روحیۀ گذشـت و فداکاري که در شما سراغ دارم حتماً مرا خواهید بخشید انشاءاالله خدا هـم از مـن بگـذرد چرا که خیلی گنهکارم، روسیاهم، نمیدانم با چه زبانی از خدا طلب مغفـرت نمـایم آیـا او مرا هم میبخشد؟ آري حتماً میبخشد چرا که ارحم الـراحمین اسـت، غیـاث المـستغیثین است و بالاخره اله العالمین است او کـه دریـاي جـود و بخـشش اش همیـشه مـواج اسـت چگونه راضی میشود قایق شکسته و دچـار طوفـان شـده بنـده گنهکـارش غـرق شـود و بالاخره اینکه درب این خانه درب ناامیدي و یأس نیست به همین جهت من هـم بـه خـود جرأت میدهم و از او طلب بخشش مینمایم و اگر غیر از این بود حقیري چون من هرگـز چنین اجازه ای به خود نمیداد. از همه دوستان و آشنایان- از همه کسانیکه بر گردن من حق دارند. خواهران و برادرم و از همه که قادر به اسم بردن از تک تک آنها نیستم طلب عفـو دارم اگر دینی از آنها برگردنم میباشد که احیاناً فراموش شده. همسر گرامی: هر شب جمعه منتظرت هستم تا بر بالینم بیـایی و بـا خوانـدن فاتحـهاي یادم نمایی. میخواهم هنگامیکه در قبـر مـیگذارنـدم مقـداري تربـت امـام حـسین همراهم باشد و خواهش میکنم انگشتر «یا زهرا» هم به دستم باشد شاید او در تاریکی قبر فریادرسم شود.