شهید«عباس صیادی» در قسمتی از وصیت نامه اش می نویسد: خواهر و برادرم پیام من به عنوان برادر کوچکتان این است که قدر امام عزیزمان را بدانید و گوش به فرمان آن بزرگوار باشید. در راه راست قدم بردارید.

به گزارش نوید شاهد سیستان و بلوچستان، شهید عباس صیادی، یکم آبان 1345، در شهرستان زابل به دنیا آمد. پدرش محمد و مادرش رقیه نام داشت. تا دوم راهنمایی درس خواند. به عنوان پاسدار وظیفه در جبهه حضور یافت. چهارم دی 1365، در خرمشهر بر اثر اصابت ترکش به پا و خفگی در آب به شهادت رسید. مزار او در زادگاهش قرار دارد.

قدر امام عزیزمان را بدانید

 

بسم الله الرحمن الرحيم

چون خدا فرمود:«بالای هر خوبی خوبی است تا زمانی که یک نفر در راه خدا شهید شود آن موقع بالاتر از شهادت خوبی نیست».

به نام آن که جان را فکرت آموخت

           چراغ دل را به نور حق برافروخت

 این آخرین بار است وصیت نامه ام را در تاریخ، پانزدهم آذر1365،  می نویسم. پروردگارا در این مدتی که در جبهه شرکت کرده ام، شایستگی شهادت در راهت را نداشته ام و در ایـــن مـدت بهترین دوستانم در کنارم به شهادت رسیده اند.

پروردگارا: به من کمک کن تا شایستگی شهادت در راهت را پیدا کنم و باز با خجالت از رزمندگی وصیت نامه ام را می نویسم. سلام بر شهدای انقلاب اسلامی به خصوص شهدای جنگ تحمیلی و خانواده شهدا و امت شهید پرور ایران.  پروردگار مرا ببخش، روزی نادان بوده ام. امیدوارم که خدا مرا ببخشد. پدرم و مادرم مرا ببخشید اگر ناراحتی از طرف من به شما رسیده.

خواهر و برادرم پیام من به عنوان برادر کوچکتان این است که قدر امام عزیزمان را بدانید و گوش به فرمان آن بزرگوار باشید. در راه راست قدم بردارید.

اما پدر و مادر، برادر و خواهر همیشه در راه خدا قدم بردارید و خدا را شکر کنیـد بـه خـاطر نعمت هایش و سعادتی را که نصیب من شد، نعمتی از طرف خدا بدانید و خدا را شکر و مرا حلال کنید. پدر جان به فرزندت افتخار کن که در راه اسلام به شهادت رسیده. از شما می خواهم مرا حلال کنید.

خواهرم از تو می خواهم که فرزندانت را در راه اسلام تربیت کنی و به آنها بیاموزی درس صبر و استقامت و ایستادگی را و از پدر و مادر و خواهرم و برادرم می خواهم که در مجلس ختم من گریه و زاری نکنند. خیلی آرام باشید و همیشه خدا را یاد کنید و نگذارید دشمنان اسلام خوشحال شوند و در پایان از همه  می خواهم مرا حلال کرده و ببخشید. اگر از طرف من بدی دیده اند از تمامی خویشان و عزیزان عموها، دایی، عمه گرامیم می خواهم که مرا ببخشند و حلالم کنید.

از کلیه برادران تیپ قهرمان المهدى که در این مدت که به عنوان خدمتگزار در خدمتشان بوده ام، بـه خصوص فرمانده محترم خودم، تقاضا دارم مرا ببخشید و حلالم کنید. خداحافظ شما.

 

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده