اگر بارها کشته شوم، دست از مبارزه برنخواهم داشت

به گزارش نوید شاهد سیستان و بلوچستان، شهید «کریم‌بخش بامری» فروردین 1325 در شهرستان دلگان در خانواده‌ای مومن و سخت‌کوش به دنیا آمد. دوران تحصیل را تا ششم ابتدایی نظام قدیم در زادگاهش پشت سر گذراند. ولی به دلیل مشکلات مالی مجبور به ترک تحصیل شد و برای تامین معاش خانواده وارد بازار کار شد. پس از پیروزی انقلاب برای کمک به مردم محروم زادگاهش شرکت تعاونی روستایی را بنا نهاد. ضمن کار در شرکت تعاونی در بسیج نیز فعالیت داشت و در تامین امنیت تلاش فراوان می‌کرد.

سرانجام در دهم دی‌ماه 1373 در جلگه چاه‌هاشم در درگیری با اشرار به فیض شهادت نائل آمد.

«زینب عبدالهی» همسر شهید «کریم‌بخش بامری» به بیان آخرین خاطره از شهید پرداخته است.

فردی بسیار شجاع و بی‌باک بود، با وجود فعالیت‌های زیادی که داشت هیچ وقت آثار خستگی را در چهره او مشاهده نکردم.

از جمله خاطراتی که از شهید در ذهن دارم این است که بنده از روزی که زندگی مشترکمان شروع شد روحیات عجیبی در او دیدم،شهید فردی مومن و بفکر قشر محروم جامعه بود.

لحظه‌ای که هیچ وقت از ذهنم نمی‌رود این است که وقتی جنگ تحمیلی شروع شد، ایشان حال و هوای عجیبی پیدا کرده بود، نمی‌دانست خودش را چگونه به جبهه برساند. همیشه بیاد حماسه آفرینی و جان‌فشانی‌های رزمندان بود و برای کمک به رزمندگان از هیچ کمک و همکاری دریغ نمی‌کرد.

بیشتر وقتش را صرف فعالیت‌های بسیج و کمک به مردم می‌کرد. یکی از کسانی بود که درشکل‌گیری بسیج در منطقه نقش مهمی ایفا کرد، با همکاری داوطلبانه سایر بسیجیان کمک‌های مردمی را جمع آوری و به جبهه ارسال می‌کرد.

اشرار و قاچاقچیان که شهید را سر راه خود می‌دیدند درصدد برآمدند تا او را از هدف اصیلش دور کنند، با وجود تهدید‌های فراوان شهید هرگز از هدفش دست نکشید و به فعالیت‎هایش ادامه داد.

در طی سال‌ها تلاش فراوان برای امنیت و آبادانی منطقه و مجاهدت شبانه روزی بارها مورد تهدید قرار گرفت اما لحظه‌ای نهراسید و در این مسیر ثایت قدم و استوار بود.

شهید در جواب این تهدیدها می‌گفت: اگر بارها کشته شوم ولی دست از مبارزه برنخواهم داشت.

از مسیری که شهید انتخاب کرده بود بسیار راضی بودم و او را یک رزمنده واقعی اسلامی می‌دانستم.

روحش شاد و یادش گرامی باد.

انتهای پیام/