پدر شهید«جمشید شهریاری» نقل می کند: وقتی پسرم می خواست به جبهه برود با رفتن او مخالفت کردم که او گفت پدر، من باید بروم. در آخرین مرخصی که آمده بود خانه خاله اش رفته بود آنجا به همراه یکی از دوستانش به قبرستان رفته بود و محلی را نشان داده است که اینجا قبر من است وقتی شهید شدم اینجا دفنم کنید تا اینکه مرخصی اش تمام شد و او به خدمتش بازگشت.

 

به گزارش نوید شاهد سیستان و بلوچستان، شهید«جمشید شهریاری»، دوم دی ماه 1344، در زابل به دنیا آمد. پدرش ابراهیم، کشاورز بود و مادرش بگم نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. دوازدهم اردیبهشت 1367، در خرمال عراق بر اثر اصابت ترکش به سر، صورت، دست و پا، شهید شد. مزار او در روستای کیخا تابعه زادگاهش واقع است.

مزارش را نشان داده بود

مزارش را نشان داده بود

خاطرات پدر شهید؛ یادم می آید وقتی پسرم می خواست به جبهه برود با رفتن او مخالفت کردم که او گفت پدر، من باید بروم. در آخرین مرخصی که آمده بود خانه خاله اش رفته بود آنجا به همراه یکی از دوستانش به قبرستان رفته بود و محلی را نشان داده است که اینجا قبر من است وقتی شهید شدم اینجا دفنم کنید تا اینکه مرخصی اش تمام شد و او به خدمتش بازگشت.

 پس از چند روز شخصی آمد و گفت که رئیس پاسگاه تو را خواسته است خوب تعجب کردم وقتی آنجا رفتم رئیس پاسگاه گفت به بنیاد شهید برو آنچا با شما کاری دارند من جا خوردم بعد از چند لحظه که حالم جا آمد پرسیدم اتفاقی افتاده؟ گفتند خیر فقط آنجا شما را خواسته اند. به سمت خانه آمدم پیش برادرم رفتم و گفتم گمان کنم پسرم شهید شده، برادرم گفت نگران نباش. وقتی بنیاد شهید رفتم آنها گفتند که هیچ خبری اینجا نیست تا اینکه صبح روز عید فطر برای تشییع پیکر پسرم مرا با خبر کردند و در همانجایی که خودش انتخاب کرده بود دفنش کردیم.

(به نقل از ابراهیم شهریاری، پدرشهید)

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده