شهادت، عزت و افتخار ابدی است
به گزارش نوید شاهد سیستان و بلوچستان، شهید علیرضا غلامی، چهارم تیر ماه 1339، در روستای ورمال از توابع شهرستان زابل به دنیا آمد. پدرش ابراهیم، کشاورز بود و مادرش سکینه نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته انسانی درس خواند و دیپلم گرفت. معلم بود. سال 1362 ازدواج کرد و صاحب یک پسر و یک دختر شد. از سوی بسیج به جبهه رفت. دوازدهم بهمن ماه 1365، در شلمچه به شهادت رسید. پیکرش مدت‌ها در منطقه بر جا ماند و سال 1374 پس از تفحص، در گلزار شهدای روستای لوتک تابعه شهرستان زادگاهش به خاک سپرده شد.
بسم الله الرحمن الرحيم
«اشهدان لا اله الا الله اشهد ان محمداً رسول الله اشهد ان علياً ولى الله».
مازنـده بــه آنـیـم کـه آرام نگیریم
موجیم که آسودگی ما عدم ماست
اولاً سلام به محضر مبارک بقیه الله الاعظم مهدی موعود (عجل الله تعالى فرجه الشريف) و سلام بر اسطوره ایثار و مقاومت و ایمان حضرت امام امت رادمردی که در عصرمان چون سدی پولادین و کوهی استوار با حمایت امتی مقاوم با اتکال به خداوند متعال در مقابل ابر جنایت کاران ایستادگی نموده و می‌نماید. من از خودم چیزی ندارم بگویم در مقابل این پیرمردها و بچه های ١٤ - ۱٥ ساله، که هر کدام یک رزمنده، دلاور و جنگ جویی هستند که بی پروا در میدان نبرد با کفر می جنگند. بنده بنا به مسئولیتی که در مقابل خون شهیدان و اسلام عزیز داشتم، جهت حفظ دستاوردهای انقلاب اسلامی رهسپار جبهه شدم و این راه را آگاهانه و با کمال میل و رغبت انتخاب نمودم. همه می دانیم جوانان ما با اتکال به خدای بزرگ آگاهانه راهشان را انتخاب می کنند. خوشا به حال آنان که جز راه خدا راهی ندارند و چه سعادتمندند، شهدا راهی را انتخاب نموده اند که همان «فزت و رب الكعبه» می باشد، انشاءالله خدا روزی همه افراد آرزومند گرداند.
خدایا مرا از بلای غرور و خودخواهی نجات ده تا حقایق وجود را ببینم و جمال زیبای تو را مشاهده کنم. خدایا من ضعیفم، ناچیزم، معصیت کارم، ناتوانم. خدایا از تو عاجزانه می خواهم هنگامی که با دشمن روبرو می شوم، دنیای فریبکار و فریبنده را در دل من به فراموشی بسپار و وسوسه های شورانگیز مال دنیا و زن و فرزند را از لوح ضمیرم مصفا گردان، تا در آن لحظه جز به خودت به کسی نیندیشم و بدون هیچ گونه سستی و ضعفی بر دشمن زبون بتازم.
خدایا حال که لحظاتی تا شهادت شاید نمانده باشد و به سوی تو می آیم مرا در جوار رحمت خودت سکنی ده. خدایا تو شاهد باش که این راه را کورکورانه انتخاب ننموده ام و برای رضای تو قصد جهاد نمودم. امید آن دارم از گناهانم چشم پوشی، همان گونه که تا به حال سرپوشی بر آنها نهاده ای. و مرا رسوا نساخته ای از تو می خواهم مرا در آن دنیا در حضور پیامبر و ائمه معصومین و شهداء رسوا و شرمنده نکنی. خدایا در شب اول قبر علی (ع) و اولادش را به فریادم برسان. خدایا تو می دانی من از مرگ نمی ترسم و اشتیاق رسیدن به لقاءات را آرزو دارم. زیرا من امانتی بودم که این امانت را خودت ودیعه نموده ای. از تو می خواهم مرا مشمول رحمت خداوندیت قرار دهی، شهادت برای من و خانواده ام و تمام ملت مبارز ایران عزت و افتخار ابدی است. که بنده هیچگاه لذت و حلاوت و طعم شیرین آن را به سال ها زندگی پست دنیوی عوض نمی کنم.
عجیب است حال انسان هایی که می دانند که می میرند و می دانند در پای میز محاکمه به بند کشیده خواهند شد، اما باز نشسته اند و دست روی هم گذاشته اند و اصلا به فکر عاقبت خود نیستند، شما فکر می کنید چند سال می توانید در این دنیای فانی زندگی کنید و این دنیای پر زرق و برق تا کی می تواند شما را گول بزند، یک لحظه به خودتان بیندیشید، فکر کنید، الان شما را در قبر می گذارند، چی دارید که با خودتان ببرید. اگر عمل صالح دارید، خوشا به حالتان و گرنه مصیبت است بر کسی که اعمال نیک نداشته باشد. خدایا خالصانه از تو می خواهم مرا از وسوسه های شوم و پلید شیطان و نفس امّاره حتی در لحظه مرگ محفوظ بدار. خدایا مرا مورد رحمت خود قرار ده.
همکاران عزیز دوستان گرامی از شما می خواهم به احترام خون شهیدان از امام و انقلاب اسلامی دفاع کنید، چون فردا دیر است و هیچ عذری از شما پذیرفته نخواهد شد. از صمیم قلب امام را دوست بدارید و به ندای پیامبر گونه اش لبیک گویید. رهسپار جبهه های نبرد شوید و از اسلام و شرافت مسلمین دفاع کنید.
خدایا فرزندان عزیزم را به تو می سپارم که زیر سایه الطاف بیکرانت آنها را از انحراف و کجی ها محفوظ بداری. فرزندان عزیزم مصطفی و فاطمه خوبم ای عزیزانی که در روز اعزام معصومانه به چهره ام نگاه می کردید و با بیان کودکانه تان بدرقه ام می نمودید، خدا پشتیبان و نگهدارتان است.
پدر و مادر عزیزم، ای کسانی که پاره جگرتان را از دست داده اید. اندوهناک و غمگین نباشید، چون خدا با ماست و پیروزی اسلام نزدیک است و خوشحال باشید که الان شما هم جزء خانواده شهدا شده اید. صبر را پیشه خود سازید، که خون شهیدانتان به هدر نخواهد رفت.
در پایان از کلیه دوستان، آشنایان، پدر و مادرم، پدر و مادر همسرم، برادران و خواهرانم و همسر فداکار و دلسوزم حلالیت می طلبم. ضمنا مرا در روستایم لوتک دفن کنید. حتى المقدور محلی مناسب برای شهیدان در نظر گرفته شود و از دفن شهدا به صورت متفرق و جدا خودداری نمایید. هیچ اشکالی ندارد که این مکان کمی دورتر از قبرستان روستا باشد. اگر امکان داشت این کار را حتما انجام دهید. و نام مناسبی از طریق بنیاد شهید بر آنجا گذاشته شود. خدا یار و نگهدارتان باد.
