آخرین دیدار

به گزارش نوید شاهد سیستان و بلوچستان، شهید«علی صاحبی» دی‌ماه 1337 در جزینک زابل متولد شد، پس از از اخذ مدرک دیپلم به استخدام آموزش و پرورش درآمد ، 1359 ازدواج نمود و صاحب سه فرزند شد. از طریق لشکر 41 ثارالله چندین مرحله در جبهه حضور یافت، سرانجام 12 اردیبهشت 1365 در فاو بر اثر اصابت ترکش به فیض شهادت نایل آمد. همسر شهید آخرین دیدار خود را با شهید روایت می‌کند. در ادامه متن این خاطره را می‌خوانیم.

شهید«علی صاحبی» علاقه بسیار زیادی به مبارزه در برابر متجاوزین داشت، حضور در جبهه را وظیفه خود می‌دانست. بیشتر اوقاتش را در جبهه سپری می‌کرد، حتی زمانی که برای مرخصی به منزل باز‌ می‌گشت به فعالیت‌های خود در بسیج ادامه می‌داد.

دفعه سومی بود که به مرخصی می‌آمد و ناراحت از این‌که افتخار شهادت نصیبش نشده است و می‌گفت: سه مرحله در جبهه بودم و در چندین عملیات‌ شرکت کردم، دلم هوای زیارت سیدالشهدا را کرده، اگر خدا بخواهد به زودی مولایم را زیارت خواهم کرد، نمی‌دانم در چه لحظه‌ای این فراق به پایان می‌رسید، شاید این بار «شهید» شدم و به آرزوی خود برسم.

قبل چهارمین اعزامش نیز، پدرش را در آغوش کشید و گفت: پدر جان اگر خیر و صلاح مرا می‌خواهی برایم دعا که شهید شوم و خدا این شهادت را بپذیرد و در کنار سید الشهدا قرار بگیرم، شاید این آخرین دیدار ما باشد مرا حلال کنید.

 پس از گذشت دو هفته در 12 اردیبهشت 1365 خبر شهادت «علی» را به ما دادند. قبل از شنیدن خبر شهادت، حس عجیبی داشتم انگار با تمام وجودم این اتفاق را حس کرده.

شهید«علی صاحبی» به زیارت مولاش رفت، همان آروزیی که برای تحققش متحمل سختی‌های فراوان شد و بارها 1700 کیلومتر مسیر را طی نمود تا به جبهه برسد.

روحش شاد و یادش گرامی باد.

انتهای پیام/