به فرزندم افتخار می‌کنم که در راه خدا به شهادت رسید

به گزارش نوید شاهد سیستان و بلوچستان، شهید «موسی گیوه‌پوش» پدرش «علی» نام داشت و فردی متدین و کشاورز بود، یکم مهرماه 1342 در یکی از روستاهای زابل متولد شد، روحیه تلاشگری و همکاری از کودکی در وجودش نهادینه شده بود.

همزمان با تحصیل به پدر در کار کشاورزی کمک می‌کرد، تحصلاتش را پایان دوره راهنمایی ادامه داد، سپس به ارتش پیوست. پس از طی دوره آموزشی در تهران به زابل بازگشت و با کسب اجازه از پدر عازم جبهه شد، 23 فروردین 1362 در فکه به فیض شهادت نایل شد.

پدر شهید:

همیشه وقت اذان وضو می‌گرفت و نمازش را به موقع می‌خواند، برای پیروزی در جنگ بسیار دعا می‌کرد، تمام تلاشش را کرد تا بتواند به زرمندگان اسلام بپیوندد، سرانجام توانست پس از آموزش به عضویت لشکر 58تکاور شاهرود درآید.

من و مادرش از این تصمیم شهید نگران بودیم، همیشه به ما دلداری می‌داد و می‌گفت: ناراحت نباشید، اگر خدا بخواهد شهادت نصیبم شود، باعث افتخار شما خواهم بود، اگر لیاقت شهادت نداشته باشم نزد شما باز خواهم گشت، نگران نباشید.

آخرین دیدار

 یک روز قصد رفتن به مزرعه را داشتم که شهید از رفتنم جلوگیری کرد و به من گفت: تا زمانی که من نزد شما هستم تمام امورات کشاورزی و دامپروری را انجام می‌دهم.

تا آخرین لحظه‌ای که در روستا بود تمام کارها را انجام داد، بسیار خسته می‌شد امام اجازه نمی‌داد من دست به چیزی بزنم. سپس برای آخرین بار خداحافظی کرد و عازم جبهه شد.

پس از شهادت

پسرم «موسی» مفقودالاثر بود، پس از چند سال مادرش از خدا خواست تا پیکر پاک شهید را به آغوشش باز گرداند، تا آرامش گیرد، پس از مدتی پیکر شهید تفحص شد و به آغوش خانواده باز گشت.

پس از بازگشت «موسی» لحظه‌ای ناراحت و پریشان نبودیم، زیرا شهید با خدا عهد بسته بود و با او معامله کرده بود، ما نیز از این معامله خرسندیم، به فرزندم افتخار می‌کنم که راه خدا به شهادت رسیده.

روحش شاد و یادش گرامی باد.

انتهای پیام/