زندگی شهید «احمدعلی خمر» از زبان مادر

به گزارش نوید شاهد سیستان و بلوچستان،  پنجم اردیبهشت 1343 در شهرستان خاش متولد شد، هشتمین فرزند خانواده بود. از همان دوران کودکی اخلاق و رفتارش به گونه‌ای بود که توجه افراد را جالب می‌کرد. در میان خانواده از همه لحاظ نمونه بود با بچه‌های کوچک‌تر از خودش مهربان و با بزرگ‌تر با ادب و احترام رفتار می‌کرد.

مادر شهید تعریف می کند: او به پدرش و من احترام خاصی قائل می‌شد، اغلب اوقات کارهای خانه را بر عهده می‌گرفت و هم‌یار من بود.

1349 وارد مدرسه شد، اوقات فراغتش را در مسجد و بسیج مسجد می‌گذراند، صبح جمعه برای مجلس دعای ندبه به مسجد می‌رفت تا جایی که در توانش بود نمازش را به جماعت می‌خواند.

همیشه سخنان امام خمینی (رحمت الله علیه) و رهبر انقلاب را تمام وجود گوش می‌داد و اعتقاد زیادی به اصل ولایت بود. چندین ماه قبل از شهادتش عنوان می‌کرد: «من عاشق اسلامم، دلم می‌خواهد که در این راه  شهید شوم، زیرا شهادت بالاترین مقام والایی است که نصیب هر کسی نمی‌شود.»

قصد عزیمت به جبهه را کرد و توسط بسیج عازم جبهه شد. پس از آموزش به شلمچه اعزام شد و برای‌مان نامه‌ای نوشته بود: من تا زمانی که پیروزی حاصل نشود از جبهه باز نخواهم گشت، تا زمانی که متجاوزین خاک مهینم را تهدید می‌کنند لحظه‌ای آرام نخواهم گرفت.

او راهی که می‌خواسته را انتخاب کرده و به هدف خود رسیده،افتخار می‌کنم که فرزندم را  به گونه‌ای تربیت کردم که برای اسلام و انقلاب اسلامی جان خویش را این‌گونه فدا کرد.

شایان ذکر است؛ شهید «احمدعلی خمر» 25 آذرماه 1360 در منطقه بستان بر اثر اصابت ترکش به ناحیه سر به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

انتهای پیام/