دایره المعارف شهدای استان سیستان و بلوچستان
در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:
یکی از بحران‌های مهم پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، جنگ‌های داخلی در مناطق کردنشین شمال غرب کشور بود که ضدانقلاب، به ویژه احزاب کومله و دمکرات به منظور خودمختاری استان کردستان به راه انداختند، به طوری که در ابتدای سال ۱۳۵۸ با شروع این درگیری‌ها شهرهای کردنشین شمال غرب کشور، به دلیل ضعف نظامی ایران در اختیار ضدانقلاب قرار گرفت. در چنین شرایطی نیروهای سپاه پاسداران و بسیج، که تازه تاسیس شده بود، با همکاری برادران ارتشی وفادار به انقلاب، به مقابله با ضدانقلاب می‌پرداختند. حضرت امام (قدس سره الشريف) که بحران‌های موجود در کشور را مدیریت می‌کردند، پس از جنایت ضدانقلاب در شهر پاوه و محاصره این شهر پیام جهادی خود را صادر کردند: به دولت، ارتش و ژاندارمری اخطار میکنم اگر با توپها، تانک‌ها، و قوای مجهز تا ۲۶ ساعت دیگر حرکت به سوی پاوه نشود، من همه را مسئول می‌دانم»
با صدور این پیام، نیروهای مردمی سپاه، در ۲۷ مرداد ۱۳۵۸ به پاوه رسیدند و دژ مستحکم اورامانت فتح شد. پس از فتح پاوه، با حضور نیروهای سپاه و همکاری ارتش، سایر شهرهای کردنشین در دو استان آذربایجان غربی و کردستان یکی پس از دیگری در کنترل مردم و نظام قرار گرفت.
مردم استان سیستان و بلوچستان با وجود نامنی‌هایی که در استان به واسطه حضور عناصر ضدانقلاب و اشرار به وجود آمده بود و خود درگیر این ناامنی بودند، از بحران‌های به وجود آمده در کشور، مانند درگیری های کردستان، غافل نشدند و نیروهایی را به منطقه شمال غرب کشور برای مقابله با ضدانقلاب اعزام کردند. سپاه پاسداران استان سیستان و بلوچستان در اول انقلاب برای مبارزه با گروهک ضدانقلاب کومله و دمکرات در غائله کردستان تعدادی از پاسداران بومی و غیر بومی را در سه مرحله عازم کردستان کرد و در برقراری امنیت آن استان نقش به سزایی داشت.
