۷تیر؛ سالروز شهادت سیدالشهدای سیستان/ پرچم داران شهید قوه قضائیه در سیستان وبلوچستان

به گزارش نوید شاهد سیستان و بلوچستان، از زمانی که یکم تا هفتم تیرماه در تقویم رسمی کشور به عنوان هفته قوه قضائیه نامگذاری شد همواره نام و یاد شهدا زینت بخش برنامه های این هفته بوده و خواهد بود.
 
قوه قضائیه به دلیل ویژگی های خاصی که دارد همواره مورد هجمه معاندان و مخالفان داخلی و خارجی بوده است و با هر ترفندی که آموخته اند در صدد ضربه رساندن به این قوه که یکی از ارکان اصلی نظام اسلامی محسوب می شود بوده اند.
 
طبیعتاً حکم دادن بر اساس عدل و عدالت و نشستن در جایگاه قضاوتی که امیرالمومنین علی(ع) بر آن تکیه زده کاری بس دشوار و خطیر است و درکنار آن کشاندن متهمان و متخلفان به پای میز محاکمه ضمن اینکه موجبات شادی داغدیدگان و رنج کشیدگان را فراهم می کند خشم و عصبانیت جانیان و محکومان را نیز به همراه دارد.
 
خدمت در این قوه مهم کشور سختی ها و مصائب خاص خود را دارد که شاید تا امروز بر همگان پوشیده باشد. به خصوص فعالیت در استانی پهناور همچون سیستان وبلوچستان با تنوع قومیتی، ملیتی و شرایط اقلیمی و جغرافیایی و هم مرز بودن با چندین کشور این دشواری ها دوچندان می کنئ.
 
از آغاز پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی همواره افراد خالص و خدمتگزار به ملت مورد هجمه و حمله بوده اند که در این راه خون جوانان و نیروهای انقلابی بسیاری نیز به زمین ریخته شده و نمونه آن شهدایی هستند که انتصاب شان به قوه قضائیه و جایگاه عدل الهی در کشور و استان سیستان وبلوچستان بوده است.
 
سیدالشهدای سیستان
کمتر کسی پیدا می شود که آشنایی کم و بیش با قوه قضائیه داشته باشد و نام شهید سیدمحمد تقی حسینی طباطبایی را نشنیده باشد. چهره ای نام آشنا برای تمام مردم کشور و به ویژه محبوب و مردمی برای سیستانیان که عمر و وقت خود را وقف مردم کرد.

حجت الاسلام سیدمحمد تقی حسینی طباطبایی که رياست دادگاه انقلاب اسلامي و رياست حزب جمهوری و سپس اولين نماينده مردم سيستان در مجلس شورای اسلامی جزو سوابق فعالیتی او بوده است را شاید بتوان اولین شهید قوه قضائیه در سیستان وبلوچستان دانست.
 
این شهید والامقام در تمامی دورانی که در جایگاه ریاست دادگاه انقلاب اسلامی فعالیت کرد هیچ گاه از مسیر عدل و عدالت الهی خارج نشد و در این راه نه سفارش پذیر بود و نه سفارش کننده و تنها کتاب قانون و احکام دین و شریعت ملاک رفتاری و کرداری او بود.
 
سیدمحمدتقی در سال ۱۳۰۷ در خانواده ای محروم و کشاورز در روستای "چلنگ" از توابع شهرستان هامون در منطقه سیستان دیده به جهان گشود و قدم در مسیری گذاشت که غایت آن نیز لقاالله بود. وی از همان دوران نوجوانی به مطالعه کتب اسلامی و نهج البلاغه علاقه وافری داشت و در سن ۱۶ سالگی دوره صرف و نحو و معانی بیان را در حوزه علمیه شهر زابل آموخت.
 
دوران نوجوانی و جوانی و شرایط وقت به گونه ای رقم خورد که این سید جلیل القدر پا در راه مبارزات انقلابی بگذارد و پس از رحلت آیت الله حکیم، به ندای حضرت امام خمینی (ره)لبیک گفت و با آغاز نهضت اسلامی ۱۵ خرداد، وی پرچم انقلاب اسلامی را به رهبری مرجع عالیقدر جهان تشیع در شهر زابل و استان سیستان و بلوچستان برافراشت.
 
منزل شهید طباطبایی به نوعی مامن و پناهگاه افراد تبعیدی و فراری از ظلم و جور حکومت ظالم زمان شده بود و خودش نیز در خطابه ها و سخنرانی هایش علناً گام در راه روشنگری و هدایتگری مردم گذاشته بود و همین موارد زمینه ساز شد تا او به عنوان یکی از سوژه های مورد هدف منافقان و مخالفان کشور برای حذف فیزیکی قرار بگیرد.
وي به دنبال پيروزی انقلاب اسلامی به عنوان اولين رئيس كميته انقلاب منطقه سيستان انتخاب شد و توانست گروه هایی را كه درصدد ايجاد انشعاب در صفوف مردم انقلابي زابل بودند شناسائی کرده و به آن ها اجازه فعاليت عليه انقلاب نوپا را ندهد.
 
شهيد حسينی طباطبايی جزو اولین کسانی بود که در ماجرای عزل بنی صدر پیش قدم شد و در نهایت این روحانی مردمی و جلیل القدر در سن ۵۳ سالگی توسط منافقان و زورگویان روز هفتم تیرماه سال ۱۳۶۰ به همراه ۷۱ کبوتر خونین بال دیگر در حادثه انفجار حزب جمهوری عاشقانه به سوی معبود ازلی پر گشود و  پیکر پاکش را در زادگاهش زابل به خاک سپردند.
 
شهید موسی نوری قلعه نو
فروردین سال 1355 در زاهدان و در خانواده ای متدین و مذهبی چشم به جهان گشود. وی دارای 2 برادر و 5 خواهر بود که تمامی آنها تحصیلات عالیه را طی کرده اند.
 
موسی نوری قلعه نو پس از طی تحصیلات مقطع دبیرستان، علیرغم پذیرفته شدن در رشته ادبیات فارسی دانشگاه ملی در سال 1373 با کسب رتبه 6 آزمون در رشته حقوق وارد دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان شد و در سال 1377 در مقطع کارشناسی حقوق فارغ التحصیل شد و به دلیل علاقه به کسب علم و پیشرفت تحصیلی در مهرماه 89 در مقطع کارشناسی ارشد در رشته حقوق جزا و جرم شناسی پذیرفته و با کسب نمره ممتار فارغ التحصیل شد.
 
وی در فاصله سال های 1377 تا 1379 پس از طی خدمت مقدس سربازی در دادگاه انقلاب، به مدت یکسال با سازمان بازرسی استان همکاری داشت و سپس با قبولی در آزمون استخدامی دادگستری در سال 1380 مدت 3 سال به عنوان مدیر دفتر دادگاه در دادگستری شهرستان ایرانشهر مشغول به خدمت بود و در سال 1383 در دو آزمون قضاوت و کانون وکلای دادگستری پذیرفته شد که به دلیل علاقه به کار قضاوت و خدمت به مردم پس از گذراندن دوره کارآموزی در تاریخ 17 اردیبهشت ماه 84 ردای مقدس قضاوت را بر تن کرد و در سمت های دادیاری اجرای احکام زابل، بازپرس ویژه قتل زابل، دادستان شهرستان هیرمند مشغول به خدمت شد و در نهایت با توجه به لیاقت و شایستگی در مهرماه سال 91 به سمت دادستان عمومی و انقلاب شهرستان زابل منصوب شد.

 
وی در سال 1380 با دختری تحصیل کرده از خانواده ای متدین ازدواج کرد که حاصل آن یک پسر به نام محمدپارسا بود.
 
این حقوق دادن بسیجی اهتمام ویژه ای برای تامین امنیت منطقه داشت و مرکز اشتغال زایی زنان رای باز را ایجاد کرد و پیگیر راه اندازی و فعال کردن کارگاه های فنی و حرفه ای برای زندانیان نیز بود اما در نهایت پس از مجاهدت های فراوان در مسئولیت های محوله، سرانجام در روز 15 آبان 92 مصادف با دوم محرم در مسیر عزیمت به محل کار هدف اشرار مسلح قرار گرفت و به همراه راننده خود شهید مهدی مرئی به فیض عظیم شهادت نائل آمد.
شهید ابراهیم کریمی
وی در بیستم شهریور ماه سال 50 در خانواده ای مذهبی در شهر گرگان متولد شد. پس از پایان دوره راهنمایی با وجود سن کم 15 سالگی راهی جبهه های حق علیه باطل شد و تا پایان جنگ به طور متناوب حضور فعال داشت که در این راه مجروح شیمیایی می شود و علیرغم سختی های ناشی از عوارض آن هیچ گاه به بنیاد شهید جهت گرفتن درصد جانبازی مراجعه نکرد. وی پس از پایان جنگ تحمیلی در کنکور سراسری قبل و برای ادامه تحصیل در رشته حقوق راهی تهران می شود و پس از اخذ مدرک لیسانس موفق به کسب درجه کارشناسی ارشد از دانشگاه قم شد.
 
پس از فارغ التحصیل شدن به منظور کمک به محرومان از میان چندین پیشنهاد کاری، منطقه حساس و پرخطر سیستان وبلوچستان را برای خدمت انتخاب کرده و در سال 1380 راهی زاهدان شده و از آنجا به شهر مرزی سراوان منتقل می شود.
 
این شهید بزگوار در سال 1382 به سفر معنوی مکه مکرمه و مدینه منوره مشرف شده و همزمان زندگی مشترک خود را آغاز می کند که از این شهید یک فرزند به نام سجاد به یادگار مانده است. این حقوق دان بسیجی در زمان شهادت به عنوان معاون قضایی دادگستری سراوان و رئیس شعبه 101 جنایی دادگاه بود و به گواهی دوستان و کسانی که از نزدیک وی را می شناختند فردی شجاع، مومن، متعهد و دارای قلبی پاک و مهربان بود.
 
این قاضی شجاع پس از سالها تلاش، کوشش و مجاهدت در راه خدمت به محرومان در روز 27 خرداد 1387 توسط اشرار مسلح که وی را سدی در برابر امیال و خواسته های خود می دیدند هدف آماج گلوله های آتشین آنها قرار گرفت و به آرزوی دیرینه خود یعنی شهادت نائل آمد.