امام حسین(ع) در کلام شهدای سیستان و بلوچستان
دوشنبه, ۰۲ مهر ۱۳۹۷ ساعت ۱۶:۵۳
به درستی که امام حسین (ع) چراغ هدایت و کشتی نجات عالم است. همه ما پبروان امام حسین{هستیم} که باید مثل آنها بجنگیم تا شهید شویم.
به گزارش نوید شاهد سیستان و بلوچستان، با مرور بر کتاب قلم های بهشتی، نگاهی گذرا بر وصایای شهدا در خصوص امام حسین (ع) داریم:
شهید محمد علی زنجیریان:
باید رفت و در عمل ثابت کرد که با که هستیم با حسینیان زمان یا با یزیدیان انسان نما! در ظاهر یا در باطن؟ با عشق به ولایت یا بدون آن؟ اما{...} این زمان دیدیدم که رفتند درس گرفتگان از این مکتب بزرگ انسان ساز یعنی اسلام رفتند و از جان و مال مایه گذاشتند. رفتند و شهید شدند.
شهید محمد علی زنجیریان:
ای امت حزب الله! نظاره گر باشید، نظاره گر رشادت های دلیرمردان تاریخ، درس گرفتگان مکتب خونین اسلام، درس گرفتگان از سیره ائمه هدی، درس گرفتگان از رشادت های مظلومانه شهدای کربلا.
شهید عباسعلی خمری:
مادرم! همچون آن شیرزن کربلا که با کاروان حسین(ع) بود و فرزندش را که تازه ازدواج کرده بود، ترغیب به رفتن به جنگ دشمنان امام حسین(ع) نمود و پس از آن که پسرش شهید شد و دشمن سر فرزندش را پیش مادرش فرستاد، آن مادر قهرمان، سر را بر روی سینه چسباند و گفت: آفرین فرزندم! تو خوب از حریم مولایت دفاع کردی.
حالا شیرم راحلالت دارم و آن وقت سر را نزد دشمن پرت کرد و گفت: من چیزی را که در راه خدا داده ام پس نمی گیرم و شما نیز این گونه باشید.
شهید محمود دولتی مقدم:
مادرجان! از آن زمانی که برایم از سرور شهیدان آقا امام حسین(ع) گفته بودی و سردار کربلای او یعنی قمر بنی هاشم آقا ابوالفضل العباس را به من شناساندی و از غریبی و تنهایی و بی کسی اش، برایم مصیبت و رباعی ها خوانده بودی، برایش گریستم و اشک ها بر آن سر بی تن ریختم و ناله ها و آه جانسوز برای یارانش و همچنین برای اسری زینب(س) و کودکانش کشیدم.
شهید صفر سارانی:
به درستی که امام حسین(ع) چراغ هدایت و کشتی نجات عالم است. ما همه پیروان امام حسین هستیم که باید مثل آنها بجنگیم تا شهید شویم، چرا که راه ما همان راه شهدای کربلاست. آنها با یزید زمان خودشان جنگ کردند، ما هم با یزید زمان خودمان که صدام لعین است، باید بجنگیم و راه کربلا را باز کنیم و پرچم اسلام را در فراز کربلا بر پا کنیم.
شهید قاسم میرحسینی:
مرگ، همه را در کام خود می بلعد و چون مرگ حتمی است، معقول است مرگ، مرگ حسینی باشد و زندگی در جهان هستی، زمینه ساز زندگی و حیات اخروی باشد و بهتر است با مرگ شرافتمندانه در پیشگاه انبیا و اولیا و شهدا سرافکنده و خجل نباشیم.
شهید محمدحسین طباطبایی:
اگر چه عمری از من گذشته و دوران زندگی خویش را در سنین پیری طی می کنم اما در خود توانایی رزم می بینم، رزمی که احدی الحسنین است، یعنی چه کشته بشوم و چه بکشم، پیروزم.
رزمی که حسین(ع) پرچم دار آن است. رزمی که سرانجام آن مهمان خدا بودن است، پس چرا تن به ذلت دادن؟
نظر شما
