پیادهروی عاشقان برای زیارت امام حسین(ع) از نجف به کربلا
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، سید آزادگان شهید «حجتالاسلاموالمسلمین سیدعلیاکبر ابوترابیفرد»، در سال ۱۳۱۸ به دنیا آمد، پدرش سید عباس ابوترابیفرد نام داشت، دوران ابتدایی را در مدارس دولتی قم سپری کرد و سپس در نجف به تحصیل حوزوی پرداخت. وی در جنگ ایران و عراق کنار مهدی چمران حضور داشت و در نهایت به اسارت درآمد. همچنین ایشان نقش عمدهای در اردوگاههای اسرای ایرانی در عراق داشت، نماینده تهران در مجلس چهارم و پنجم و از اعضای مؤسس جمعیت ایثارگران انقلاب اسلامی بود که به سبب تحمل اسارت در جریان جنگ ایران و عراق به سید آزادگان مشهور بود. سید علیاکبر ابوترابیفرد از آنجایی که جانباز ۷۰ درصد بود، دوازدهم خرداد ۱۳۷۹ در مسیر زیارت حرم علیبن موسی الرضا (ع) به همراه پدرش آیتاللَّه سیدعباس ابوترابیفرد بر اثر سانحه رانندگی به مقام شهادت نایل شد و پیکر هر دو در صحن آزادی حرم امام رضا به خاک سپرده شده است.
پیادهرویهای عاشقان برای زیارت
امیدواریم سال آینده در وطن جزء قافلهای باشیم که با دنیایی عشق و علاقهمندی به حضرت سیدالشهدا (ع) افتخار پیادهروی از وطن عزیزمان تا حرم آن حضرت نصیبمان شود. زمانی که در نجف اشرف بودم به یاد دارم در یکی از پیادهرویها (از آنجا به کربلا) که یک شب اربعین مانده بود. عدهای پیاده راه میپیمودند. آنان شعار میدادند حسین جان! زینب و طفلانش از شام میآیند تا شکایت کنند از مصیبتی که بر آنها روا داشتند و کسی را پیدا نمیکردند که به او شکوه کنند. بازگو کردن برای همراهان هم بینتیجه بود چرا که جز افزودن بر غم و اندوه آنان نتیجهای نداشت اینک آمدهاند تا با سالار شهیدان در میان نهند.
پانزده سال پیش از پیروزی انقلاب اسلامی مرحوم آیتالله خراسانی هرساله در فصل تابستان از تهران پای پیاده به مشهد مشرف میشدند ما هم تصمیم گرفتیم با او همراه شویم ولی برنامههای درسی مانع میشد و توفیق پیدا نکردیم. حدود پنج سال قبل از انقلاب ایشان فوت کردند. در تشییع جنازه او شرکت کردیم و یکی از دعاهای ما در آنجا این بود که خداوند این توفیق را به ما بدهد تا کاری که ایشان انجام میدادند ما هم انجام دهیم.
پیاده مشرف شدن به زیارت خانه خدا قبر مطهر رسول گرامی اسلام (ص) و ائمه بقیع (ع) سنتی است که از اهلبیت پیامبر خدا (ص) برای ما به یادگار مانده است. یکی از برکات این سفرهای پیاده فراغت خوبی است که برای فکر کردن پیدا میشود خصوصاً وقتی فرد با حالت معنوی و به قصد زیارت قدم برمیدارد میتواند به راحتی گذشته خود را مورد بررسی قرار دهد و ضمن تجزیهوتحلیل گذشته برای آینده خود برنامهریزی کند. علاوه بر همه اینها ذکر، یاد خدا و تغذیه معنوی در اینگونه سفرها بهترین حالات روحی را به وجود میآورد.
منبع: کتاب خستگیناپذیر (شهید حجتالاسلاموالمسلمین سید علیاکبر ابوترابیفرد)