بدون خداحافظی رفت

به گزارش نوید شاهد همدان، در هفدهم شهریور ۱۳۵۱ در شهر شیرین سو و در خانواده‌ای متدین و معتقد به اهل بیت کودکی متولد شد که نامش را ابراهیم علی گذاشتند. کودک شیرین زبان خانه حاجعلی چهره دوست و سلطنت بانو از همان کودکی مورد توجه همه اطرافیان بود و دوستش داشتند.

با ورود ابراهیم علی به سن تحصیل روانه مدرسه شد؛ و دوران ابتدایی را در دبستان ۱۳ آبان در زادگاهش گذراند و در حین تحصیل به پدرش در کار‌های کشاورزی کمک می‌کرد. ابراهیم روز به روز بزرگتر می‌شد و مادر با دیدن قد و قامت رعنای فرزندش قند در دلش آب می‌شد.

ابراهیم علی اخلاق خوبی داشت و اهالی شهر که در آن زمان روستایی کوچک بود برایش احترام زیادی قائل بودند. کلاس اول راهنمایی بود که با وجود مخالفت‌های فراوان از سوی اعزام نیرو و خانواده از بسیج به جبهه اعزام شد، زیرا شور و شوق خاصی به امام پیدا کرده بود و عاشقانه عکس امام را می‌بوسید و روی چشمانش می‌گذاشت.

روزی که قرار بود به جبهه اعزام شود هیچ یک از اعضای خانواده در خانه نبودند و ابراهیم علی بدون خداحافظی به منطقه شلمچه اعزام شد و با نامه احوالات خود را به خانواده گزارش می‌داد و قول داده بود به محض اینکه شرایط مهیا شود به مرخصی خواهد آمد، اما ایشان همان بار اول که به جبهه اعزام شدند دیگر برای مرخصی نیامد و در کربلای ۵ در شلمچه هنگام نگهبانی مورد اصابت گلوله‌های دشمن بعثی قرار گرفت و آسمانی شد.