زندگی نامه شهید آیت الله حاج سید محمد تقی حسینی طباطبایی

به گزارش نوید شاهد سیستان و بلوپستان، شهید آیه الله حاج سید محمد تقی حسینی طباطبایی در اول دیماه ۱۳۰۷ ه.ش در خانواده ای روحانی در یکی از روستاهای زابل (چلنگ) دیده به جهان گشود. پس از طی دوران طفولیت به جهت عشق و علاقه وصف ناپذیری که به تحصیل و یادگیری علم و دانش داشت راهی مکتب که در آن زمان مرسوم بود شد و پس از فراگیری خواندن و نوشتن برای سیراب شدن روان تشنه ی کسب علم خویش به شهر زابل سفر نمود. این اولین سفر روحانی آن بزرگوار بود.
در شهر زابل نیز پس از گذراندن دوره مقدمات صرف و نحو و معانی و بیان در سال ۱۳۲۵ هـ . ش به شهر مقدس مشهد مشرف شدند و در مدرسه بالاسر که فضای روحانی داشت مشغول به ادامه تحصیل شدند و در درس اساتید بزرگی همچون مرحوم حاج میرزا احمد مدرس یزدی و درس اصول مرحوم شیخ کاظم دامغانی و حاج شیخ هاشم قزوینی و حاج شیخ مجتبی قزوینی و درس خارج فقه و اصول مرحوم آیه الله میلانی شرکت می نمود.
شهید حسینی طباطبایی بسیار خوش ذوق و مبتکر و خوش قریحه بودند و از این رو گاهی به سرودن شعر به زبانهای فارسی و عربی نیز می پرداختند. از این آثار بجای مانده می توان از تألیف و ترجمه منطق منظوم به نام «منتهی المیزان» و کتابی به نام «منتهی المقال» و جزوه ای به عربی در مدح حضرت علی (ع) نام برد که به لحاظ نبودن امکانات مالی در زمان حیات خود موفق به چاپ و انتشار آن نشد.
پس از فراگیری علوم دینیه در پی درخواست مردم سیستان جهت ارشاد و راهنمایی آنان راهی شهرستان زابل گردید و بنا به دستور مرحوم آیه الله حکیم مسجد و مدرسه ای علمیه در این شهر تأسیس نمود و به مضمون آیه شریفه « فلولا نفر من کل فرقه منهم طاعفه لیتفقوا فی الدین و الینذروا قومهم اإذا رجعوا الیهم لعلهم یحذرون» (توبه / ۱۲۲) جامه ی عمل پوشید و ثمره این زحمات تربیت طلابی بود که در حال حاضر از خدمتگزاران صدیق نظام مقدس جمهوری اسلامی در پستهای حساس قضاوت و مدیریت نهادها و ارگانهای انقلاب اسلامی و تدریس در دانشگاه ها و مدارس هستند. در سال ۱۳۴۰ هـ . ش اقدام به ازدواج نمود که ثمره آن ۹ فرزند می باشد. در سال ۱۳۴۲ هـ . ش با توجه به قیام امام راحل (قدس) و آغاز نهضت اسلامی شهید حسینی نیز در این منطقه پرچم انقلاب را برافراشت و در این راه مصداق واقعی «یجاهدون فی سبیل الله و لا یخافون لومه لائم...» (مائده / ۵۴)، بودند.
سخنرانی ها و بیانیه های امام راحل که بوسیله تلفن به ایشان مخابره می گردید ضبط و پیاده و تکثیر می شد و در اختیار مردم (جهت اطلاع آنان و در جریان قرار گرفتن مردم نسبت به اخبار انقلاب) قرار می دادند که این را نیز می توان همان مصداق «الذین یبلغون رسالات الله و یخشونه و لا یخشون احداً الا الله...» (احزاب / ۳۹) دانست که در این راه شکنجه و آزار بسیار از سوی رژیم پهلوی و ساواک دید.
در سال ۱۳۵۳ هـ . ش ساواک به منزل شخصی و مسجد و مدرسه ی ایشان هجوم آورد و چون بهانه ای نداشتند، ایشان را دستگیر کرده و به کمیته ی امنیت تهران بردند و پس از مدتی به زندان قصر منتقل و مدت یک سال را در زندان سپری کردند. بعد از آزادی از زندان راه انقلاب را ادامه دادند و با این که از منبر رفتن منع شده بودند به صورتها و روشهای دیگر به ارشاد و قیام مردم علیه رژیم می پرداختند.
شهید مظلوم ما در منطقه، پایگاه مستحکمی برای مبارزین و کسانی که از سوی رژیم به این استان تبعید می شدند، بودند از آن جمله: (۱) مرحوم آیت الله طالقانی (۲) حضرت آیت الله خزعلی عضو محترم شورای نگهبان (۳) آیت الله صلواتی از مدرسان حوزه ی علمیه قم (۴) مرحوم حجت الاسلام و المسلمین ایزدی نجف آبادی امام جمعه ی محترم نجف آباد (۵) حجت الاسلام و المسلمین پور محمدی از علمای رفسنجان را می توان نام برد.
موقعیت جغرافیایی سیستان به گونه ای است که هم مرز با کشور افغانستان می باشد. از این رو مبارزینی که قصد خروج از کشور را داشتند. از کانال ایشان وارد خاک افغانستان می شدند که شهید اندرزگو (شیخ عباس تهرانی) یکی از این افراد بودند که توسط شهید حسینی چندین باراز این شهرستان به کشور افغانستان سفر نمود.
در جریان پیروزی انقلاب اسلامی اقدام به تشکیل سپاه پاسداران و کمیته ی انقلاب اسلامی و دادگاه انقلاب کردند. در سال ۱۳۵۹ هـ . ش به لزوم تشکیل مجلس شورای اسلامی ایشان به عنوان کاندیدای مجلس مطرح شدند و به مجلس راه یافتند. در سنگر مجلس یکی از چهره های محترم و صدیق و پیرو خط امام بودند. از سخنرانی قبل از دستور مجلس ایشان در رابطه با توصیف امام راحل فرازی را نقل می کنیم تا به عمق عشق و علاقه ی این شهید به رهبر کبیر انقلاب پی ببریم: «وجود این رهبر عظیم الشأن معجزه ی تاریخ است.»
شهید حسینی براستی یک سرباز واقعی امام زمان (عج) بودند که سرانجام در میدان مبارزه با خطوط انحرافی و ضد انقلاب در هفتم تیرماه سال ۶۰ به همراه شهید آیت الله بهشتی و بیش از هفتاد و دو تن از بهترین یاران امام و انقلاب اسلامی در فاجعه ی جانسوز انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی بدست یکی از منافقان به ملکوت اعلا پیوست و دفتر خاطرات زندگی اش با خط سرخ شهادت بسته شد و روح مطهرش در جوار کبریا و به لقاء الله رسید. مزار شریفش در شهرستان زابل در جوار شهداء جنگ تحمیلی محل زیارت عاشقان و دلباختگان امام و انقلاب می باشد.