زندگی نامه شهید حبیب لکزایی
به گزارش نوید شاهد سیستان و بلوچستان، حبیب لکزایی از فرماندهان ارشد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در جنوب شرق ایران و جانشین سپاه سلمان سیستان و بلوچستان بود.
تولد
وی متولد ۱۸ شهریور ۱۳۴۲ بود. پدر وی از روحانیون فعال و مبارز منطقه و اساتید حوزه و امام جمعه موقت شهرهای زابل، زهک و ادیمی می‌باشد.
بعد از انقلاب
وی بعد از پیروزی انقلاب، علاوه بر ایفای نقش فعال و تأثیرگذار در محرومیت زدایی از منطقه زابل و شرکت در برنامه‌های فرهنگی، به جهادسازندگی پیوست.
جنگ ایران و عراق
بعد از پیروزی انقلاب با سپاه همکاری داشت و در سال ۱۳۵۸ به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ملحق شد.
تحصیلات
وی در ۸ تیرماه ۶۰ به عضویت سپاه پاسداران درآمد و در دوران جنگ ایران و عراق نیز در قالب لشکر ۴۱ ثارالله چندین بار در جنگ حضور پیدا کرد. حبیب لکزایی در شرایطی به جنگ می‌رفت که فرماندهان تمایل بیشتری به حضور او در پشت جبهه و تلاش برای تقویت نیروهای اعزامی داشتند و بارها پس از ورودش به جبهه به دستور فرماندهان به عقب باز می‌گشت.
جانبازی
وی در سال ۶۷ در منطقه شلمچه به شدت مجروح شد، به طوری که ۴ روز در بی هوشی به سر برد او در اثر این مجروحیت‌ها جانباز ۷۷ درصد شد و ترکش‌هایی در ناحیه سر و گردن و چشم و قفسه سینه و دیگر جاهای بدنش، سال‌ها همنشین این سردار پرتلاش بوده‌اند.
مسئولیت‌ها
لکزایی از ابتدای جنگ تا درگذشت، مسئولیت‌های زیادی را برعهده داشت؛ از جمله:
1. تک تیرانداز گردان کمیل لشکر ۴۱ ثارالله در دشت عباس
2. حضور در جبهه با سپاه حضرت رسول (ص)
3. تلاش فراوان برای جذب و اعزام نیرو به جبهه
4. تک تیرانداز گردان ۴۰۹ لشکر ۴۱ ثارالله در جنوب اهواز
5. مسئول اکیپ گشت پایگاه زابل
6. مسئول بسیج پایگاه زابل در سال ۶۱
7. فرمانده حوزه مقاومت نجف اشرف بخش مرکزی زابل در سال ۶۳
8. مسئول ستاد گردان لشکر ۴۱ ثارالله در جنوب شلمچه در سال ۶۶
9. کمک فراوان به سیل‌زدگان زابل در سال‌های ۶۹ و ۷۰
10. نقش تعیین‌کننده در عملیات نصر ۳ در مقابله با اشراری که اموال عمومی سنگین را در سال ۷۰ از منطقه دزدیده بودند
11. فرمانده سپاه زابل از سال ۶۹ تا ۷۹
12. معاون هماهنگ کننده منطقه مقاومت سیستان و بلوچستان از سال ۷۹ تا ۸۶
13. جانشین فرمانده منطقه مقاومت بسیج درسال۸۶
- جانشین فرمانده سپاه سلمان استان از سال ۸۷ تا هنگام شهادت.
او در طول جنگ ایران و عراق در عملیات فتح المبین و کربلای پنج حضور داشت و سابقه بیش از ۱۰۰ماه حضور در مناطق عملیاتی جنوب شرق کشور را دارد. همچنین در هشت سال دفاع مقدس مسئولیت نیروهای اعزامی از منطقه سیستان را عهده دار بوده‌است. در آن زمان نیروهای اعزامی از استان‌های سیستان و بلوچستان و کرمان در موقعیت لشکر ۴۱ ثارالله قرار می‌گرفتند که فرمانده آن حاج قاسم سلیمانی (که در حال حاضر فرمانده قدس سپاه پاسداران و دارای درجه سرلشگری است) و قائم مقام آن حاج قاسم میرحسینی (که در عملیات کربلای پنج کشته شدند) بوده است.
جانبازی
وی در سال ۶۷ در منطقه عملیاتی شلمچه از ناحیه چشم، پهلو، سر، گردن و پا به شدت مجروح گشت بطوری که سایر همرزمان وی که اسیر شدند تصور نمودند کشته شده‌است و در اردوگاه اسرا برای وی مراسم فاتحه گرفتند؛ اما بعد از مداوا و تلاش پزشکان در بیمارستان آیت‌الله کاشانی اصفهان به به زندگی بازگشت. از قول وی نقل شده‌است که می‌گفت: «از زمان جبهه به بعد، خدا به او برای زندگی وقت اضافه داده‌است و لذا آن را وقف خدا می‌نماید.»
وی جانباز ۷۷/۵ درصد می‌باشد و دارای درجهٔ سرتیپ تمامی است. گفته میشود وی در سال ۱۳۷۵ از سوی سپاه شایسته درجه امیری شناخته شد. در سال‌های ۶۹ تا ۷۵ و بعد از آن چندین سال پیاپی به عنوان فرمانده نمونه سپاه در کشور برگزیده شده است. در جریان سیل سیستان در سال ۱۳۶۹ او و همکارانش، از افراد مؤثر در امداد رسانی به سیل زدگان منطقه بودند. در آن زمان وی ۲۷ سال سن و فرماندهی سپاه سیستان (زابل) را به عهده داشت.
برادر وی[۱] در واقعه تاسوکی در سال ۱۳۸۴ به اسارت گروهک جندالله درآمد. فرزند وی، مسلم لک‌زائی در همان واقعه کشته شد.
تحصیلات
وی دارای مدرک کارشناسی مدیریت دولتی، مدرک کارشناسی ارشد مدیریت امور دفاعی و استراتژیک از دانشگاه فرماندهی و ستاد تهران (۱۳۷۹) می‌باشد. همچنین دارای دکترای (افتخاری) ایثارگری می‌باشد. وی در استان سیستان و بلوچستان اولین نفری بود که در اولین دوره عالی فرماندهی دافوس شرکت نمود و پس از ان دوره به وی پیشنهاد مسئولیت در تهران را نمودند اما عشق به وطن و خدمت برای مردم محروم استان سیستان بلوچستان را برخود وظیفه‌ای الهی دانست و لذا با توجه به اینکه در دوران ۳۳ساله فعالیت خود در سپاه پیشنهاد فرماندهی سپاه چهار استان دیگر کشور هم به او داده شد و مسئولیت سازمان‌های دیگری چون بنیادشهید استان و خدمت به عنوان استاندار و فرماندار هم به ایشان داده شد که تنها یک جمله به همه این پیشنهادها داده شد:من خودم را وقف سپاه کرده‌ام و تا آخرین نفس در این ارگان به فعالیت خود ادامه خواهم داد. همچنین دوره عالی فرماندهی دافوس را در کنار سرداران ارشد سپاه چون سردار حجازی (فرمانده وقت نیروی مقاومت بسیج) گذرانده‌است. وی در مسائل مدیریت بحران، مسائل فرهنگی استانی و کشوری، سخنرانی‌های مجذوب تبحر داشته و هم رزمانش، او را شایسته دریافت دکترای بسیج دانسته‌اند. مقالات، بیانات و آثار منتشره از او شدیداً متأثر از ایدئولوژی انقلاب اسلامی و ولایت فقیه (رهبری ایران)، حضرت آیت‌الله العظمی امام سید علی خامنه‌ای است.
شهادت
در تاریخ ۲۵ مهر۱۳۹۱، پس از تحمل ۲۴/۵ سال رنج ناشی از جراحات و مصدومیت‌های دوران جنگ در حالی که بیش از ۶۳ ترکش در بدن داشت، در بیمارستان بعثت نیروی هوایی ارتش در تهران درگذشت و پس از انتقال به زادگاهش، در حسینیه شهدا و در گلزار شهدای ادیمی به خاک سپرده شد. وی در تاریخ بیست و چهارم مهرماه (یک روز قبل درگذشت) از سوی آیت‌الله خامنه‌ای به درجه سرتیپ تمامی ارتقاء یافت.
