زندگی نامه شهید حسن رونده
يکشنبه, ۲۶ فروردين ۱۳۹۷ ساعت ۱۴:۵۹
عاشق چو شدند شعله آسا رفتند خواندند سرود "لا" و "الّا" رفتند
چون رود به پای سر دویدند به شوق تا سینه نیلگون دریا رفتند
به گزارش نوید شاهد سیستان و بلوچستان، شهید مهناوی یکم حسن رونده او فرزندی از خطّۀ زابل بود. در سال 1344 به دنیا آمد والدین کودک برابر اعتقادات خویش به کلام الله مجید توسل جستند و نام نیک حسن را برای او برگزیدند. حسن در خانواده ای متدین پرورش یافت او در امورات و کارهای منزل به والدینش کمک می کرد. چون علاقه زیادی به شغل نظامی گری داشت به استخدام نیروی دریایی ارتش درآمد. پس از گذراندن آموزشهای مصوبه رهسپار مناطق عملیاتی شد با توجه به رسته و شغل خویش حراست و نگهبانی از آبهای نیلگون خلیج فارس را با سایر همرزمانش به عهده گرفت. با ورود خویش به نیروی دریایی در سال 1362، باعث شد تا سرنوشتش را در تاریخ 1367/01/29 به طریق شهادت رقم زنند.
فرمانده، دستور ترک ناو را صادر کرد و از این به بعد، هر کس باید به فکر نجات خود می بود؛ اما برای دریا دلان «سهند» این گونه نجات، نه تنها مفهومی نداشت، بلکه اقدامی خود پسندانه و دور از تمامی ارزش هایی بود که به آن معتقد بودند. هر کس قبل از آن که به فکر نجات خود باشد، در فکر نجات برادرش بود. مهناوی جوان «سهند» نیز همین طور عمل کرد. او ایثارگرانه به دنبال نجات مجروحان برآمد، قایق نجات را به آب انداخت و تعدادی را از پنچه ی مرگ نجات بخشید؛ اما به این نیز بسنده نکرد و در آخرین لحظات جلیقه ی نجاتش را به تن یکی از همرزمان خود پوشاند و او را به آب انداخت.
«سهند» همچنان در آتش می سوخت و رگبار گلوله های انتقام دشمن را بر تن می خرید و پیکر مقاوم و استوارش، خسته از ساعت ها مبارزه، در دریای آرامش فرو می رفت. «سهند» برای آخرین بار، چشم های نجیبش را که سال ها نخوابیده و در حراست از آب های گرم خلیج فارس بیداری کشیده بود، به سوی سواحل وطن دوخت و راضی شد تا با رفتن خویش، خالق حماسه ای جاودانه باشد.
حسن نیز مرکب خویش را تنها نگذاشت و پا به پای دیگر حماسه پردازان، به دیار ابدیت شتافت.
روحش شاد و یادش گرامی باد.
نظر شما
