انقلاب اسلامی دستاورد رنج‌ها و سختی‌های زیاد نخبگان کشور است / نسل‌های جوان قدر این انقلاب را بدانند

قنبر راسخ عظمت زندانی سیاسی مبارز و دبیر فجرآفرینان نیرو های مسلح (کانون زندانیان سیاسی مسلمان نیروهای مسلح قبل از انقلاب اسلامی) که با فعالیت‌های انقلابی خود قبل از انقلاب اسلامی در سال 1353 توسط ضد اطلاعات ارتش شاهنشاهی نیروی زمینی فرماندهی لجستیکی ارتش) باز داشت و به مدت سه روز در وزارت جنگ واقع در میدان باغ شاه سابق و میدان حر فعلی، تحت بازجویی و بازداشت قرار گرفتم و بعد از این سه روز به بازداشگاه موقت کمیته مشترک ضدخرابکاری ساواک و شهربانی  (موزه عبرت کنونی) تحت باز جویی قرار گرفتم سپس به مدت 4 سال و 4 ماه در زندان قصر زندانی بود.

به گزارش خبرنگار نوید شاهد، پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷، حرکت زرینی در تاریخ معاصر ایران و جهان بود که موفقیت آن مرهون مبارزات ملت مسلمان ایران به رهبری امام خمینی (ره) و فعالیت نخبگان، گروه‌ها و جریانات سیاسی مختلف علیه نظام ستم‌شاهی بوده است. در جریان پیروزی انقلاب، بسیاری از شخصیت‌ها، احزاب، گروه‌ها و جریانات سیاسی، مبارزات و فعالیت‌های حساس و درخور توجهی داشته‌اند که به سبب این‌گونه فعالیت‌های سیاسی، زندانی‌شده‌اند.

این محکومان سیاسی رژیم شاه که درزندان های پادگان عشرت‌آباد، جمشیدیه، بازداشتگاه موقت کمیته ضدخرابکاری ساواک و شهربانی و زندان‌های قزل‌حصار،، قصر، قزل‌قلعه و اوین به سر می‌بردند، نقش مهمی در تداوم مبارزات سیاسی علیه رژیم وابسته پهلوی داشتند.

برای آشنایی بیشتر مخاطبان در ابتدا خود را معرفی کنید؟

قنبر راسخ عظمت، متولد سال 1334 در تهران هستم و سال 1352 در فرماندهی لجستیکی نیروی زمینی ارتش به‌عنوان کارمند فنی مشغول به کار شدم و در نوزدهم تیرماه سال 1353 به علت فعالیت سیاسی و مذهبی توسط ضداطلاعات ارتش شاهنشاهی (فرماندهی لجستیکی) دستگیر شدم.

علت دستگیری‌تان در آن سال چه بود؟

در نامه‌ای که بازداشتگاه کمیته مشترک ضدخرابکاری داده بود علت بازداشت را اقدام علیه امنیت کشور شاهنشاهی و پخش اعلامیه، توهین به مقام سلطنت و شعارنویسی روی دیوار فرماندهی لجستیک ارتش دانسته بود که پس از دستگیری مجرم شناخته شدم و در کمیته مشترک ضدخرابکاری (موزه عبرت کنونی) مدتی بازداشت و تحت شدیدترین شکنجه‌ها قرار گرفتم.

 بعد از رفتن به کمیته مشترک ضدخرابکاری (موزه عبرت کنونی) چه اتفاقی افتاد؟

بعد از بازجویی‌ها و تحمل شکنجه‌های مختلف جهت محاکمه به زندان قصر و دادگاه‌های نظامی فرستاده شدم تا اینکه با اوج‌گیری مبارزات انقلابی ملت مسلمان ایران به رهبری امام خمینی (ره)، زمینه آزادی من و تعدادی از زندانیان سیاسی انقلابی فراهم و موجب شد در آبان سال 1357 بعد از 4 سال و 4 ماه اسارت از زندان قصر آزاد شوم و به جمع مردم انقلابی بپیوندم.

بعد از انقلاب فعالیت خود را چگونه و در کجا آغاز کردید؟

بر اساس مصوبه شورای عالی انقلاب اسلامی زندانیان سیاسی می توانستند فعالیت کاری گذشته خود را ادامه دهند. بعداز آن من  صبح‌ها به ارتش می‌رفتم و بعدازظهرها در کمیته مرکزی انقلاب در بهارستان فعالیت می‌کردم. در سال 1375 برای مأموریتی به فرماندهی آماد و پشتیبانی فرستاده شدم و در نمایندگی خارج از مرکز نزاجا (بازرسی) انجام‌وظیفه نمودم. در سال 1378 بر اساس مصوبه مجلس شورای اسلامی زندانیان سیاسی رژیم منحوس پهلوی هم جزو آزادگان قرار گرفتند و من درنهایت در سال 1379 از خدمت بازنشسته شدم.

فعالیت‌های شما مصادف با شروع جنگ بود، آیا در جبهه هم حضور داشتید؟

بعد از شروع جنگ ما و همهٔ نیروهای نظامی ناخودآگاه وارد میدان جنگ شدیم و من به دلیل تخصصم در تعمیرات توپ، تانک و انواع خودروها به‌عنوان پشتیبانی جنگ فعالیتم را ادامه دادم و در عملیات مرصاد هم برای تعمیرات توپ حضور داشتم.

صحبتی دارید که در پایان بخواهید مطرح کنید؟

جوانان و نسل دوم و سوم انقلاب اسلامی باید بدانند انقلاب دستاورد رنج‌ها، سختی‌ها و شکنجه‌های زیاد نخبگان کشوراست که شامل همهٔ رزمندگان نظامی و غیرنظامی چه قبل از انقلاب و چه بعد از انقلاب اسلامی و همهٔ انقلابیون می‌شود و راهبرد اصلی این تلاش‌ها و رنج‌ها اگر در جهت اصلی یعنی ولی‌فقیه زمان هدایت نشود از راه اصلی خود منحرف می‌شود.

 گفت‌وگو از فائزه حیدری

انتهای پیام/