سفارش های یک محصل شهید به همه معلمان و دبیران

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام به آقا امام حسین (ع)؛ امیدوارم که جواب سلام این حقیر را لبیک گوید. و با سلام به پدر و مادر عزیزم و با تشکر از زحمات و رنجها و مشقتهایی که شما برای به سعادت رسیدن من کشیدید و با سلام خدمت خواهر عزیزم و عموها و زن عموها و پسر عموهایم و دختر عموهایم و با امید اینکه مرا حلال کنید.

ای مسئولان و معلمان، کتاب جهاد آیت الله مطهری را بخوانید. معلمین ببینند چه نوشته. برای من تنها نیست و این را بدانید نصیحت کردن آسان است باید با رفتارتان بچه ها را بسازید. خط بدهید حتی جواب سلام گفتن ها هم مهم است چون تنها و بیشترین تاثیری بر روی بچه وجود دارد تاثیر محیط آنجاست. من به شما خط نمی دهم چون هر چه یادگرفته ام از معلمینم بود که واقعا زحمت کشیده اند.

من چیزی ندارم و کسی نیستم و واقعا از زحمات شما متشکرم چون این مسیر پیغمبر است. معلمی شاید شغل کم درآمدی باشد و شغل نیست و اگر باشد خیلی حساس است چون صندلی که نمی خواهد بسازد آدم می خواهد بسازد. آدمی که مهار شدنش آسان نیست و این کار مهم را به پیغمبر داده اند.

پس سرسری مسائل را نگیرید. آنقدر دوست داشتم با یکی از معلمین بنشینم و درد دل کنم البته با تعدادی یک خط در میان حرفهای می زدم ولی این حصار معلم و محصل نمی گذاشت این مقررات بی سرو ته نمی گذاشت این حصار را بشکنید نه اینکه محصلین را آزاد بگذارند نظم را از بین ببرند. آخر چطور بگویم عیب جامعه مسلمین عیبی که تاریخ حکایت می کند این است که یا از این طرف می افتیم و یا از ان طرف در حد وسط نیستیم. از همه، کارمند تا معلم تا محصل.

از همه دوستان حلالیت می طلبم

خداحافظ همگی

(بخش های خصوصی و خانوادگی وصیتنامه، در متن نیامده است)

-----------------------

شهید فردین خدارحمی یازدهم مهرماه سال ۱۳۴۶ در شهرستان قروه و در خانواده ای مذهبی دیده به جهان گشود. پدرش هوشنگ نظامی بود. سال ۱۳۵۳ تحصیلات خود را آغاز کرد و تا سال چهارم مقطع متوسطه در رشته کشاورزی ادامه تحصیل داد.

در سال‌های انقلاب همراه با دیگر جوانان و نوجوانان انقلابی در راهپیمایی‌ها و تظاهرات ها شرکت کرد و در راه پیروزی انقلاب بزرگ ملت ایران از هیچ فعالیت و کمکی فروگذار نبود. پس از پیروزی انقلاب اسلامی به ارتش بیست میلیونی بسیج مستضعفین پیوست و مشغول خدمت به خانواده محرومان و مستضعفان شد.

با آغاز جنگ تحمیلی به صورت داوطلبانه روانه جبهه های نبرد حق علیه باطل شد تا از مرزهای ایران در برابر هجوم رژیم بعث عراق دفاع کند. در عملیات های متعدد شرکت کرد و همراه با دیگر همرزمان خود حماسه ها آفرید. سرانجام پس از ماه‌ها مجاهدت در راه خدا در سوم تیرماه سال ۱۳۶۷ در منطقه عملیاتی بانه هنگام درگیری با نیروهای عراقی به شهادت رسید. پیکرش مدت‌ها در منطقه باقی ماند تا اینکه به همت جستجوگران نور در سال ۱۳۷۴ به آغوش خانواده و همرزمانش بازگشت و در گلزار شهدای شهرستان نهاوند به خاک سپرده شد.

یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.