وصیت نامه شهید معظم علی پارسا
شنبه, ۲۵ فروردين ۱۳۹۷ ساعت ۰۱:۲۹
نوید شاهد سیستان و بلوچستان شهید معظم علی پارسا را معرفی می کند:
خدا را شکر که توانستم چگونه زیستن و چگونه اندیشیدن را بیاموزم و چگونه راهم را انتخاب بکنم.
به گزارش نوید شاهد سیستان و بلوچستان شهید سرافراز علی پارسا در سال ۱۳۴۴ در روستای حیدر از توابع شهرستان زابل در خانواده ای مذهبی پا به عرصه گیتی نهاد. خواندن قرآن را زیر نظر پدر بزرگوار فرا گرفت . سپس برای تحصیل عازم مدرسه شد در سال چهارم ابتدایی پدرش دار فانی را وداع گفت وغمی جانکاه بر دل علی افکند . با این حال طبق وصیت پدر دست از تحصیل بر نداشت و با وجود همه مشکلات موفق به اخذ مدرک سیکل گردید.سپس برای کمک به مایحتاج خانواده به کار آزاد مشغول شد.در سال ۱۳۶۲ پس از شهادت دایی گرامی اش برای اولین بار عازم جبهه های نبرد حق علیه باطل شد ومدتی چند به دفاع از کیان مملکت اسلامی پرداخت . ولی مشکلات مالی خانواده اورا مجبور کرد تا به زادگاهش برگردد. بااینکه سرپرستی خانواده را بر عهده داشت و از سربازی معاف شده بود.
ولی به بهانه رفتن دوباره به جبهه دوران مقدس سربازی را بعد از آموزش تکاوری در تیپ ۵۵ هوابرد شیراز آغاز کرد وسپس راهی میادین نبرد شد.
سرانجام در تاریخ.۶۵.۱.۱۸ در سلیمانیه عراق به آرزوی دیرینه خویش که همان رسیدن به لقاالله بود به فیض شهادت نائل آمد.
بسم الله الرحمن الرحیم
بسم رب الشهداء و الصدیقین
سلام به پیشگاه رهبر انقلاب این ابراهیم زمان که راه مبارزه را به ما آموخت و شرف و عزت به ما عطا کردسلام بر حسین (ع)شهید سرور شهیدان اسلام و بر پیروان خط امام.خدا را شکر می کنم که مرا در مسیری قرار داد تا اسلام واقعی را بشناسم و چگونه زیستن و چگونه اندیشیدن را بیاموزم و چگونه راهم را انتخاب بکنم . وقتی مرگ حق است و تمام نفوس خواهند مرد، بهترین نوع مردن شهادت در راه خدا می باشد.برادران در پی آسایش نباشید ما خلق شده ایم تا مورد آزمایش قرار گیریم و اساساً این جهان محلی جز برای آزمایش نیست و زندگی جاوید در آن جهان است . سعی کنید دلتان با حجت خد ا( عجل الله تعالی فرجه الشریف) باشد [ و] به امام انس بگیرد . لحظه ای از دعابرای سلامتی و ظهور ایشان در مراسم دعاهای کمیل و توسل غفلت نکنید . گرفتاری ها ومشکلات خود را با توسل به آن حضرت حل و رفع کنید.و اما پدر و مادر عزیزم الان که می خواهم این وصیت را بنویسم هیچ گونه امیدی به شهادت ندارم چرا که قلبم پر از گناه است و از امتحان خداوند در دنیا سخت نگران و ازعذاب خداوند در روز قیامت به شدت می ترسم. اما اگر قرار باشد با همین چند قطره خون ناچیز قدمی در راه انقلاب برداشته و حافظ دینم باشم بگذار تا آن را در راه خداوند نثار کنم و ای کاش دریایی از خون در بدن [ م] بودو آن را می توانستم در راه به ثمر رساندن انقلاب خون بار اسلامی که دنباله رو قیام خونین امام حسین(ع)است نثار کنم. و اما پیامی برای شما پدر و مادر عزیزم:عزیزان می دانم که چقدر برایم زحمت کشیده اید و شرمنده هستم که نتوانستم فرزندخوبی برای [ برای] شما باشم و امید عفو و بخشش از شما دارم و از خداوند می خواهم به شما صبر و توفیق عبادت و بندگی در راه خودش، نصیب تان بگرداند.آمین و شک ر خدا کنید و ذکر او بگویید و همچنین در مورد شما خواهران و برادرانم من شرمنده از این هستم که نتوانسته ام در طول عمرم برای اسلام و انقلاب اسلامی ایران و امت شهید پرور ایران مفید بوده باشم و امیدوارم که با ریخته شدن خونم بتوانم قطره ای از اقیانوس رحمت بیکران خداوند متعال را سپاس گو باشم. والسلام علیکم و رحمۀالله و برکاته
نظر شما
