شعر منا (66)
شنبه, ۰۴ شهريور ۱۳۹۶ ساعت ۱۵:۴۶
فاجعه ی بزرگ منا، که در تاریخ 2 مهرماه سال 1394 (10 ذیحجه 1436 قمری) به دلیل بی کفایتی و بی لیاقتی عربستان در مراسم رمی جمرات در سرزمین منا رخ داد و در آن هزاران نفر از مسلمانان جهان مظلومانه به شهادت رسیدند و خانواده هایشان داغدار شدند، حادثه ای است که ذهن و زبان هیچ انسان آزاده ای نمیتواند آن را فراموش کند. سروده ی زیر از مجموعه آثار برگزیده کنگره ملی شعر منا است.

وقتی قلم تنهاترین همسنگرت باشد

شاید که بغضی در میان دفترت باشد

وقتی که پای داغ سنگینی وسط آید

باید غزل مثل همیشه یاورت باشد

این بار هم جنس غزل، غمگین و افسرده است

شاید کمی تسکین چشمان ترت باشد

مضمون بکری جز شهادت حاصل حج نیست

باید منا هم شاهد این باورت باشد

نبض قلم میایستد وقتی یقین دارد

نعش عزیزی در وقوف مشعرت باشد

حتی تصوّر کردنش ای دوست آسان نیست

وقتی که قربانی، پدر یا مادرت باشد

اندوه باران میچکد بر جان این ابیات

ای معتکف، شاید که بیت آخرت باشد

سعی صفا و مروه مقبول است آن روزی

که حضرت زهرا(س) کنار بسترت باشد


سروده ای از محمدمهدی عبداللهی

منبع: طواف عشق، مجموعه اشعار برگزیدهی کنگره ملی شعر منا، معاونت فرهنگی و امور اجتماعی بنیاد شهید و امور ایثارگران

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده